เมื่อปีพุทธศักราช 2428 ในท้องถิ่น หุ้ยโจว มณฑลกวางตุ้ง มีชาวจีนผู้หนึ่ง แซ่เจ็ง ไม่ปรากฏนามชัดเจน บ้านของท่านอยู่ไม่ไกลจากวัดเก่ามังกรนัก คตินิยมของคนจีนในสมัยนั้น ชายหนุ่มในหมู่บ้านต่างลงเรืออพยพเพื่อหนีความยากจนแร้นแค้น ท่านจึงอยากออกไปเสี่ยงหาชีวิตที่ดีกว่าบ้าง ทั้งที่ยังไม่มีเป้าหมายว่าจะไปยังที่แห่งใด เพียงให้พ้นจากความยากลำบากก็เพียงพอ
การรอนแรมจากถิ่นฐานเดิมนั้นต้องล่องเรืออกกลางทะเล ไม่ทราบว่าจะเป็นตายร้ายดี จะมีชีวิตรอดพ้นจากคลื่นลมหรือเรือล่มกลางทะเลหรือไม่ .. เนื่องจากบ้านท่านอยู่ใกล้วัดเก้ามังกร ท่านจึงอธิษฐานจิต หากแม้นว่ามีชีวิตรอดปลอดภัย เรือเข้าถึงฝั่งใดก็จะตั้งรกรากทำมาหากิน ณ ที่นั้น โดยท่านได้ขอให้พระท่ามกงเยี่ยซึ่งเป็นที่นับถือของชาวบ้านท้องถิ่นนั้น ให้คุ้มครองป้องกันภัยตลอดการเดินทาง และเพื่อเป็นขวัญกำลังใจ สิ่งที่ท่านพกติดตัวนำมาด้วยในเวลานั้น คือ ยันต์พระและเถ้าธูปของพระท่ามกงเยี่ย
ในที่สุดเรือของท่านมาขึ้นฝั่งที่เมืองไทยโดยปลอดภัย ท่านก็หางานทำไปเรื่อยๆจนมาถึงเมืองตรัง .. บริเวณที่ท่านลงหลักปักฐานครั้งแรก คือ ตำแหน่งศาลเจ้าในปัจจุบัน ท่านสร้างกระท่อมมุงจากเล็กๆ ปลูกผักขาย พร้อมจัดหาโต๊ะบูชาขึ้นมาพร้อมกระถางธูป เพื่อสักการะผืนผ้ายันต์และเถ้าธูปของพระท่ามกงเยี่ยที่ท่านได้นำมา ท่านบูชาทุกวันมิได้ขาด ทุกสิ่งเป็นไปตามปกติมิได้มีสิ่งพิเศษใดๆปรากฏ .. ต่อมาได้มีชาวบ้านมาขอร่วมสักการบูชาด้วย จากจุดนี้จึงมีความเลื่องลือถึงความศักดิ์สิทธิ์ ไม่ว่าผู้คนมาบูชาขอความช่วยเหลือใดๆ ล้วนประสบความสำเร็จ รักษาโรคภัยให้หายเจ็บ
ต่อมาชาวบ้านใกล้ไกลเมื่อทราบข่าว ต่างหลั่งไหลมาบูชามากขึ้น จนต้องขยับขยายกระท่อมให้ใหญ่กว่าเดิม แต่ก็ไม่เพียงพอ กระท่อมต้องขยับขยายถึง 3 ครั้ง แล้วจึงก่อสร้างเป็นตึกถาวรดังเช่นปัจจุบัน การก่อสร้างแล้วเสร็จในปี พุทธศักราช 2496 ช่วงที่มีการขยับขยายนั้น พระท่ามกงเยี่ยจึงเริ่มมีการลงประทับทรงเป็นครั้งแรก ท่านได้ชี้แนะการจัดโต๊ะหมู่บูชาด้วยตนเอง เพื่อให้ถูกต้องตามแผนคติดั้งเดิมเช่นภายในวัดเก้ามังกรในเมืองจีน การก่อสร้างในขณะนั้นอยู่ภายใต้การดำเนินการของ นายสิน แซ่บู๊ จนกระทั่งสำเร็จ หากแต่ยังต้องขยับขยายก่อสร้างห้องเสมียน และคลังเก็บของ เงินทองที่ใช้ก่อสร้างก็มีไม่เพียงพอ แต่พระท่ามกงเยี่ยได้สั่งให้ดำเนินการก่อสร้างต่อไป ท่านกล่าวว่าต่อไปเงินทองปัจจัยจะเพิ่มขึ้นเอง พร้อมขยายก่อสร้างห้องผู้ป่วยและโรงทาน พร้อมขุดสระน้ำขนาดใหญ่ 2 สระ สระหนึ่งสำหรับปล่อยปลา อีกสระหนึ่งสำหรับปล่อยเต่าและตะพาบน้ำ ปัจจุบันสระเต่าและตะพาบน้ำได้ถูกยกเลิกไป เพราะมักมีคนมาแอบขโมยจับกิน และทำความสะอาดลำบาก จึงเป็นสระน้ำที่ไม่มีเต่าและตะพาบน้ำ
ระยะเวลาที่พระท่ามกงเยี่ยถูกอัญเชิญจากเมืองจีนจนมาถึงเมืองตรัง จากช่วงแรกที่ไม่ปรากฏเหตุการณ์ใดๆมาเป็นเวลา 68 ปี อีกประมาณ 50 ปีต่อมา ท่านได้แสดงบุญญาภินิหาร นับระยะเวลาทั้งสิ้น 120 ปีที่ท่านสถิตเป็นมิ่งขวัญเป็นศูนย์รวมจิตใจของพี่น้องชาวตรัง ทั้งจังหวัดใกล้ไกลและต่างแดน ปัจจุบันศาลเจ้าท่ามกงเยี่ยได้จดทะเบียนเป็น มูลนิธิธรรมคง โดยถูกต้องตามกฎหมาย วัตถุประสงค์เพื่อกิจการสาธารณะ เช่น ช่วยเหลือผู้ประสบภัย และให้ทุนการศึกษาแก่บุตรธิดา เป็นต้น
ศาลเจ้าท่ามก๋งเยี่ย จังหวัดตรัง 